Kolejne wyróżnienie dla pracy społecznej Tadeusza Panowicza
Mam wielką przyjemność poinformować wszystkich czytelników naszej stronny internetowej, że kolejny raz mieszkaniec naszej wsi, społecznik, oddany pracy organicznej Tadeusz Panowicz został uhonorowany Nagrodą Specjalną, przyznaną przez Towarzystwo Miłośników Gniezna. Nagrodę tą wręczył Prezydent Miasta Gniezna Jacek Kowalski.
Szczerze gratulujemy i życzymy sukcesów w dalszej pracy na rzecz naszego regionu.
LIDER PRACY ORGANICZNEJ
„LIDER PRACY ORGANICZNEJ”
Mam zaszczyt i przyjemność poinformować, że
Kapituła Honorowego Hipolita oraz Godności „Lider Pracy Organicznej” wraz Zarządem Towarzystwa im. Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, jako wyraz najwyższego uznania za działalność publicystyczną, artystyczną, charytatywną oraz społeczno-kulturalną na rzecz krzewienia idei pracy organicznej, przyznały
Panu Tadeuszowi Panowiczowi Statuetkę Honorowego Hipolita oraz nadały Godność „Lidera Pracy Organicznej”.
Jednocześnie Rada Miasta Gniezna podjęła uchwałę o uhonorowaniu
Pana Tadeusza Panowicza „Medalem Koronacyjnym”.
Uroczystości nadania Panu Tadeuszowi Panowiczowi Godności „Lidera Pracy
Srebrnik Świętego Wojciecha
Nie opodal sławnego Ostrowa Lednickiego (kilka kilometrów na południe) rozsiadła się niewielka wioska Imielno. Miejscowość ta słynie m. in. tym, że na jej terenie znajdują się: prastare piece hutnicze (dymarki), cmentarzyska, a nawet pogański obiekt kultowy sprzed około dwóch tysięcy lat. Na początku lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku znaleziono tu skarb średniowiecznych monet srebrnych a na jednym z cmentarzysk – brakteat (cienka moneta srebrna bita jednostronnie) z wizerunkiem Św. Wojciecha.
W Imielnie i sąsiednim Imielenku (równie zasobnym w zabytki) usłyszałem oto
Karol Surowiecki (1750 – 1824)
Jeszcze na poczatku XIXw., na wzgórku przecietym drogą zbudowaną w 1870 roku z Imielenka do Lednogóry, wzosił się niewielki drewniany dworek. Pozostały po nim tylko nikłe ślady, odkrywane przez archeologów i budowlańców. To w owym dworku urodzili się Karol i Wawrzyniec Surowieccy. Imieniem tego drugiego nazwano jedną z gnieźnieńskich ulic. Bo też był to człowiek wielkiej osobowości. W rodzinnym Imielenku ustawiono na jego cześć pamiątkowy głaz. Natomiast Karol był przeciwieństwem sewgo brata.
Karol Surowiecki urodził
Ignacy Dobrogoyski (1772 – 1825)
Słowo NIEPODLEGŁOŚĆ odmieniano we wszystkich przypadakach, już w chwili, kiedy zaborcy rozgrabili Polskę. Przecież znakomita większość Polaków nigdy się nie pogodziła z utratą wolności, a prady niepodległościowe trafiły nawet pod strzechy. Jednym z tych, którzy natychmiast chwycili za broń, był wybitny syn parafi łubowskiej – podpulkownik Ignacy Dobrogoyski herbu Grabie – znakomity żołnierz i więzień stanu. Dzisiaj patronuje jednej z ulic na poznańskich Winiarach.
Urodził się 27 lipca 1772r. w Leśniewie, w ziemiańskiej rodzinie Macieja, właściciela tej wioski. Niestety, nie
Wawrzyniec Surowiecki (1769-1827)
Częstym odkrywcą „świadków” historii jest …. pług rolnika. Tak również było z odnalezieniem śladu dworku, w którym urodzili się Karol i Wawrzyniec Surowieccy. Po każdej orce na powierzchni pola ukazywały się liczne fragmenty naczyń glinianych, kafli, gwoździe, prawdopodobnie pochodzace z uprzęży kółka mosiężne, kości zwierzęce oraz dziesiątki końskich zębów. Jak wykazały badania archeologiczne, w tym miejscu dworek stał od XV do początku XIX w.. Jeszcze w latach 60 XX w. wyorywano spore ilości kamieni fundamentowych budynków dworskich. Posłużyły one do
Nasze Imielenko
Imielenko – Wieś od północy granicząca z Imielnem. Najstarsza wzmianka o niej pochodzi z 1243 roku. Wówczas jej włascicielem byli Wczelowie.
W 1580 posiadał ją Stanisław Jemieliński. W 1750 urodził sie tu Karol Surowiecki (zmarł w 1824) – kaznodzieja, pisarz religijny i publicysta, a w 1769 roku brat Karola Wawrzyniec, wielki polski uczony – pedagog, historyk, slawista, od 1812 sekretarz generalny Dyrekcji Edukacji Księstwa Warszawskiego, zmarł w 1827r.. W 1976 zostały odkryte na terenie Imielenka dwa cmentarzyska należące do ludności kutury łużyckiej